Mijn eerste blog… tja, waar begin je dan mee?

De Ironman lijkt nog ver weg, maar voor mijn gevoel is hij heel dicht bij. Ik heb er zo’n zin in. In de wedstrijd, maar ook in de periode er naartoe. Ik ben gek op wedstrijden, maar vind het trainen minstens zo leuk. Als ik aan het eind van de week mijn trainingsuren tel, is het eerder een uurtje te veel dan te weinig. Het gaat soms gewoon vanzelf, a way of life!

De afgelopen weken viel het soms niet mee om buiten te fietsen met de kou en nattigheid. Sommige trainingen doe ik dan binnen op de Tacx. Vroeger kon ik het lastig opbrengen om op dat ding te stappen, het is zo oersaai! Je probeert zo lang mogelijk niet op de klok te kijken, want voor je gevoel staat die stil. Als ik er dan eenmaal een keer op keek, kwam ik tot de conclusie dat hij niet stil stond, maar dat er wel degelijk stroop in zat. Nu heb ik er geen moeite meer mee, goede muziek en een fantastisch doel waar je het voor doet, maken het een stuk aangenamer. Voor me aan de muur hangen wedstrijdfoto’s van afgelopen seizoen, dat doet ook een hoop!

Om toch aan mijn fietsuurtjes te komen, pik ik regelmatig een mountainbiketocht mee. Uren crossen door de bossen, ik wordt daar zo blij van! Ook dit weekend heb ik weer enorm genoten. Afgelopen week heb ik mijn looptrainingen een beetje laten schieten. Pijntje in mijn knie, maar het lijkt allemaal mee te vallen. Weinig lopen, dan maar wat meer fietsen (ja je zal eens een rustig weekend hebben… 😉 ).

Gister (zaterdag 18 februari) reed ik 4 uur (84km) door de bossen van Voorthuizen, een mooie tocht en fijne weersomstandigheden. Mijn loopschoenen lagen in de auto, dus toen ik klaar was met de mtb-tocht kon ik het niet laten om een kwartiertje te rennen om te kijken hoe het met mijn knie zou gaan. Ja ik hoor je denken: “Die is gestoord, 4 uur mountainbiken en dan nog een stukje gaan hardlopen ook!” Nou, volgens mij dachten mijn medemountainbikers er ook zo over! Maar daar heb ik schijt aan en ik werd een nog blijer mens: geen pijnklachten!

Hierna vervolgde ik mijn reis richting Lemelerveld. Waar? Lemelerveld, een gehucht nabij de Sallandse heuvelrug. Ik sliep daar in een B&B om de volgende dag, vandaag dus (zondag 19 februari), weer een mtb-tocht te rijden: de wintermarathon van 100km. Het eerste uur voelde mijn benen nog een beetje zwaar van de dag ervoor, dus ik dacht “vandaag doen we het wat rustiger aan”. Helaas begon het na een uurtje te regenen (koud!) en voelde mijn benen steeds beter, dus op een gegeven moment had ik mezelf niet meer in de hand… Toen ik vervolgens ook nog mannen ging inhalen en uit het wiel reed, was ik helemaal niet meer te houden 😉 . Een kleine 5 uur ontzettend lekker gefietst en genoten van de mooie omgeving daar! Ook nu kon ik het weer niet laten nog een kwartiertje te lopen. Weer pijnvrij! 😀

Ik heb een top weekend gehad en die eerste blog bevalt me wel! Weet je wat het grappige is… Die uren op de fiets zit ik in mijn hoofd al te bloggen. Ik hoef het alleen nog maar even op het toetsenbord te droppen, easy! 😉

Nu moe maar voldaan mijn bedje in, welterusten!