Inmiddels loop ik alweer 4 weken met een vage kniepijntjes. Zwemmen gaat goed, fietsen meer dan goed, maar het hardlopen houd niet over. Het begon met zeurende en soms stekende pijn bij m’n knie. Wat me gerust stelde was dat ik voelde dat het niet ín m’n knie zit, dus kon ik een aantal nare blessures van het lijstje schrappen. Links is altijd al mijn zwakke kant geweest en voelt vaak vermoeider dan rechts.

Na behandelingen van de manueel therapeut en dry needling bij de fysio ging het gelukkig al beter. De stekende pijn blijft weg, maar het zeurende gevoel blijft. Soms loop ik een uur zonder iets te voelen, soms maar de helft van de tijd.. Ik word er onrustig van en ik weet niet wat wijsheid is. Kan ik rustig door blijven lopen zonder iets te beschadigen of moet ik een poosje helemaal niet lopen?

Vandaag heb ik een echo laten maken. Ik weet niet of de sportarts me blij heeft gemaakt, ik hem in ieder geval wel.. Hij vond m’n been echo-genique: alles was zo mooi te zien. Omdat hij al snel in de gaten had dat ik ook wel het een en ander van botjes, spiertjes en peesjes af wist, liet hij me meekijken en legde alles haarfijn uit. Het was inderdaad erg mooi om te zien als je snapt wat je ziet 😊. Hij kwam tot de conclusie dat m’n knie kerngezond is: gezonde spieren, pezen en banden, geen ontstekingen, geen volle slijmbeurzen, geen kieste, niks noppes nada! Dus tuurlijk was ik blij om dat te horen, maar waar komen de klachten dan vandaan? Wat moet ik doen of juist niet doen?

Waarschijnlijk moet ik het zoeken in m’n rug/bil/hamstrings en core stability training is erg belangrijk, aldus de sportarts. Ik core me suf, altijd al gedaan, omdat ik weet dat het belangrijk is en ik ook echt merk dat ik er baat bij heb. Bovendien vind ik het ook gewoon leuk om te doen (ja, verklaar me maar voor gek..). Verder vond hij het niet nodig om volledig rust te nemen wat het hardlopen betreft: ‘Juist door te lopen kun je misschien ontdekken waar de pijn daadwerkelijk vandaan komt’.

Al weken mis ik mijn favoriete plekje omdat ik niet te ver van huis durfde. Nu had ik er even schijt aan dus trok ik m’n schoenen aan, op naar de Klinkenbergerplas. Dat was fijn, helaas op de terugweg weer een zeurende knie. Ik werd boos en verdrietig tegelijk, ben maar even gestopt om wat te rekken en toen weer door: pijnvrij naar huis!

Daar snap je toch helemaal niks van??? Ik ga het allemaal even laten bezinken en bedenken wat het behandelplan moet gaan worden. Ik hoop zo dat het snel verholpen is…