Gister, zaterdag 2 september, mocht ik me weer uitleven op een grote thuiswedstrijd:  1,9km 🏊🏼‍♀️, 90km 🚴🏼‍♀️ en 21km 🏃🏽‍♀️. Slechts 4 weken na IM Maastricht wist ik niet wat ik moest verwachten en leefde ik er eigenlijk ook heel ontspannen naar toe. Tot donderdag toch ineens wel de zenuwen begonnen te komen. Ik bekeek de startlijst, minstens 2 snelle meiden in mijn categorie, dus een podiumplek leek me een mooi doel, maar bovenal wilde ik gewoon voor mezelf een sterke wedstrijd neerzetten en checken hoe ik ervoor sta voor de verdere trainingen richting Hawaii. Het zwemmen en fietsen gaat over het algemeen gewoon lekker. Lopen gaat niet verkeerd, maar ik merk met trainen dat de snelheid er een beetje uit is en ik heb een pijntje aan m’n voet. Dus voorzichtig en 🤞🏼.

De wedstrijd vond aan de andere kant van het eiland plaats, in La Santa. Met zo’n 350 triathleten gingen we van start in een klein meer. Het was vrij smal, dus je raad het al, dat werd werd weer vechten voor je plekje. Ik lag in een groep waarvan één man de 1,9km blijkbaar niet genoeg vond en al zigzaggend gigantisch in de weg zwom. 😤 De rest was te beroerd om bij de boeien ook maar één meter extra te zwemmen dus daar lagen we steeds weer op (en onder) elkaar. Ik liet me niet wegduwen en helaas kom je op zo’n manier niet echt in een lekker ritme. Na 31 minuten kwam ik uit het water, voor mij een nette tijd!

Ik had zin in het fietsen, vrijdag nog een stukje gereden en de benen voelde perfect! Na ongeveer 15km werd ik aangemoedigd door Paul (die van de winerun😉): “Come on Tes! Ruth is in front of you!”. We zijn een beetje van hetzelfde kaliber, ook zij is, zoals ze hier tegen me zeggen: ‘a beast on the bike’. Dus daar begon mijn jacht.. Ik wist dat ik niet te hard moest jagen (eigenlijk helemaal níet), dan zou ik mezelf over de kop rijden en niet genoeg over hebben voor het lopen. Er zaten 3 keerpunten in het parcours en de afstand tussen ons bleef nagenoeg gelijk. Een minuut of 4, dat zou te veel zijn als we beide goed lopen. Maar ondertussen was ik al erg blij dat ik blijkbaar dus als 2e uit het water was, dat is vaak wel anders!

Ik voelde me nog goed na 2u33 fietsen en probeerde ontspannen mijn streeftempo te lopen. Het loopparcours was pittig, continu glooiend op en af, en dus lastig om in een lekker ritme te komen. Ik merkte hetzelfde als in de trainingen: het koste me moeite om mijn snelheid vast te houden. Ik wilde ook niet te veel forceren, de belangrijkste wedstrijd moet ten slotte nog komen!🌴 Uiteindelijk viel het nog reuze mee en liep ik 1u38, terwijl ik streefde naar 1u40! Als 2e dame in mijn agegroup kwam ik over de finish waar een cold tub klaar stond: aaahhh wat een heerlijke beloning! Daarna meteen geaaid door één van de masseuses, maar dat zette geen zoden aan de dijk.😂 

Na een douche en wat eten zijn we op een ligbedje geploft, relaxen en wachten op ons welverdiende buffet, gevolgd door de award ceremony en… uitreiking van de startbewijzen voor WK Ironman 70.3 (halve triatlon dus) volgend jaar september in Zuid-Afrika!😱 Mijn automatische gedachte was: “Ja daaagg, ik ga niet voor een halve triatlon naar Zuid-Afrika, ben toch niet gek!”. Totdat ik er van de week over wakker lag en dacht: “Waarom niet? Het is toch een prachtig avontuur en als je jezelf kwalificeert, verdien je het!” Dus toen ik hoorde: “One slot can go to… Tessa Kortekaas”, ben ik maar naar het podium gelopen om m’n tweede WK munt van het seizoen op te halen!😇

De award ceremony begon. Er werden wat speciale prijzen uitgereikt en ik zat wat te kletsen met finisher Ruben van Zeijl uit NL, dus luisterde niet heel aandachtig naar wat er omgeroepen werd. Totdat ik ineens mijn naam hoorde. Ruben en ik keken elkaar vragend aan en toen liep ik maar naar het podium. Daar kreeg ik een troffee en een bos bloemen, nog steeds niet wetende waarvoor.. 🙈 Toen twee tellen later een Spaanse trainingsmaat het podium op sprong, begon het belletje te rinkelen: Beste mannelijke en vrouwelijke inwoner van Lanzarote! 🤣 Toch mooi! 

Het was een mooie, gezellige, maar ook vermoeiende dag. Helaas nu wel een gevoelig voetje die veel aandacht en rust nodig heeft. Verder ben ik heel blij met het resultaat, zijn er weer deuren geopend en heb ik een waanzinnig doel om naar uit te kijken in 2018, maar eerst alle pijlen op Hawaï!😍💪🏼