Raymond, trouwe vriend en supporter, vier maanden geleden vroeg je: “Tes, als ik de marathon kom lopen op Lanzarote, wil jij dan mijn haas zijn?” Op zulke vragen bestaat er voor mij maar één antwoord, 9 december leek mijlen ver weg en het is tenslotte ‘alleen maar’ lopen. Dus in augustus begon jouw ‘Road to Lanzarote’ en mijn ‘Road to Hawaï’. In alle stilte (en heb ik dus ook mijn mond gehouden) heb je braaf je loopschema afgewerkt, na een tegenvallende marathon op Curaçao in 2016 moest dit jouw revanche worden. Ik kreeg het wel wat warm bij jouw streeftijd van 3,5 uur en vroeg mezelf af wie nou eigenlijk wie zijn haas zou worden. 😅 Jij zou harder kunnen lopen, maar dat hoeft niet van jezelf. Je wilt vooral lekker lopen en genieten. Aan jouw voorbereiding heeft niet gelegen, over die van mij zal ik maar een beetje zwijgen. Ik was na het wereldkampioenschap op Hawaï niet bestand tegen het speel- en werkparadijs dat Lanzarote voor mij is. Stil zitten was er niet bij, maar echt specifiek trainen, kon ik het ook niet noemen. Het parcours kan ik dromen, aan de omstandigheden ben ik gewend en ik loop verder gewoon lekker, daar ligt mijn hoop voor een mooie wedstrijd als haas. Ik wens je gigantisch veel succes Ray, je kunt dit…! 💪🏼

Nou daar staan we dan: zaterdagochtend 9 december 2017, Costa Teguise, Lanzarote. De eerste 21km langs de kust naar Puerto del Carmen hebben we de wind in de rug om vervolgens dezelfde weg terug wind tegen te krijgen, een lastige combinatie… Je stond te stralen en kon niet wachten tot het startschot klonk. Na een iets te snelle start probeerde ik het tempo iets te temperen, maar jij trok je niets van je haas aan en liep door. Zo liepen we 21km lang 50 tot 100 meter bij elkaar vandaan, blijkbaar liep je in een lekker tempo. Bij mij voelde het ook goed en alhoewel ik al vrij vroeg in de wedstrijd een pijntje in mijn knie voelde, liep ik lekker. Vlak na het keerpunt haalde ik je in en kon ik je met mijn brede rug uit de wind houden, in de hoop dat we, een door de wind iets langzamer, tempo vast konden houden. Door de piep in je schoen wist ik dat je volgde, maar ineens was de piep weg. De pijn in mijn knie werd hevig. Stoppen was misschien een verstandige keuze, maar dat is net zo’n lastig fenomeen voor mij als rust…

Met nog 10km te gaan moest ik helaas mijn eerste wandelpassen inzetten. Ik liep zo lekker en in een vlak tempo, maar als pijn en vermoeidheid samen kome, zegt het lichaam stop. Jij veegde me even later op en was stiekem blij dat je ook even een stukje naast me kon komen wandelen. De wind en de glooiende kust vielen je zwaar, maar de 3,5 uur was voor jou nog steeds haalbaar! We pakten het lopen weer op, maar hazen was er niet meer bij. Als een triest konijntje moest ik niet veel later weer wandelen, bergaf was te gevoelig. Zo maakte ik al rennend en wandelend mijn laatste 10km vol en zag ik jou in de verte verdwijnen, op naar hopelijk nog een 3:30, ook al kon het je niets schelen, je had het naar je zin en je genoot! Dus deed ik dat ook (voor het overgrote deel 😉)

Tijdens de Ironman in Maastricht liep ik mijn eerste ‘marathon’ uit in een tijd van 3 uur en 47 minuten. Een losse marathon heb ik nooit eerder gelopen, 3 uur en 30 minuten was een reëele gok en zeker haalbaar geweest zonder zere knie. Na 3:42:45 liep ik onder de finishboog door en staat daarmee mijn persoonlijk record op de officiële marathon. Ik kreeg mijn medaille omgehangen en zag je moe maar heel voldaan op een bankje zitten. 3:35:26 is nu je nieuwe persoonlijke record en wat ben je blij! Die vijf minuten praten we niet meer over en zijn ook helemaal niet belangrijk. Je hebt het naar je zin gehad, je hebt genoten, je vond het een topevenement, dus je dag kan niet meer stuk!

2017 telde voor jou 1 wedstrijd, mijn seizoen telde er 18, alle triatlons en hardloopwedstrijden meegerekend. Jij kunt best wat meer, ik kan best wat minder en laten we er verder maar geen woorden over vuil maken. Rust roest, maar de scharnieren kraken en piepen nu ook… 🤣

Het seizoen zit erop en het was een fantastische afsluiting, je bent een topper! 😘