Wauw… wat een dag! Ik weet niet waar ik moet beginnen met vertellen, misschien omdat ik gewoon te moe ben. Ik verbaasde me enigszins over hoe fris ik me vanmorgen voelde na drie toch wel intensieve dagen, waarbij ik na de wedstrijd ook gewoon nog heb gewerkt. Vandaag beloofde een zware dag te worden en dat kan ik niet ontkennen.. 😅

Ietwat rustiger dan de vorige wedstrijden ging de 81km van start. Mijn plan voor vandaag: doseren tot halverwege, waar een vrij lange stijle klim begon naar het punt waar we gister met de tijdrit finishte, alleen dan van een andere kant. Voor de Lanzarote-kenners onder ons: Tabayesco maar dan offroad. Over het asfalt kant ik ‘m dromen, nu wist ik niet precies wat me te wachten stond. Wat ik wel wist was dat ik hier wat kon inlopen op de elite dames. Zij waren 1,5 minuut eerder gestart en samen met nummer 10 van het klassement begon ik aan de klim. Al gauw was ik van haar verlost, maar voor zover het zicht reikte geen andere dame voor me. Even later, zo ongeveer halverwege toch twee vlak achter elkaar en dat gaf me vleugels. De eerste had het zwaar, de tweede had het tempo er nog wel aardig in zitten. Ik had nog even tot aan de top om wat voorsprong op te bouwen en dat had ik wel nodig ook.

Afdalen zonder risico’s te nemen. Stel je voor: stijl, smal, kleine stenen, grote stenen, zijwind kracht ugh, verzuurde benen (en je kan niet op je zadel blijven zitten), kramp in de handen en samengeknepen billen… pfiewww… Gelukkig zaten er ook wat makkelijke stukken bij. 😅

20km voor het einde kreeg ik ineens een dipje, shit ik had een extra energiegel moeten nemen. Snel gedaan en voelde meteen dat het beter ging. Inmiddels was er elite dames bij me aangesloten die me lekker liet stoempen tegen de wind in. Ik wist precies wat ze van plan was: achter me blijven tot vlak voor de finish en dan de sprint inzetten. Nou ze deed d’r best maar, ik lag qua tijd toch al 1,5 minuut voor, maar dat besefte ze waarschijnlijk niet 🤣. Ik bleef vol gas doorrijden en ja hoor daar kwam ze, 100 meter voor de finish.. Ik heb wijselijk mijn mond gehouden, ze zal even een moment van euforie hebben gehad, totdat ze de daguitslag zag🖕🏽. Ik ben beretrots op mijn 4 overwinningen, de winst in het klassement en de 9e plek tussen de elite! 💪🏼

Ik heb vier fantastische dagen gehad en het is dat ik nu toch wel aardig naar de kl*te ben maar anders zou ik zeggen: het is jammer dat het erop zit. Het was een super tof evenement om mee te maken. Ik heb mezelf verbaasd met mijn prestaties in deze, voor mij, nieuwe wedstrijddiscipline, maar ook vanwege de timing. Als dit de voorbode is voor het nieuwe seizoen… Een betere start kan ik in ieder geval niet hebben, fysiek maar vooral mentaal! En dit zal zeker niet mijn laatste wedstrijdavontuur zijn geweest op de mountainbike!

Mas Deportes Lanzarote, Torq fuelled, Centro Deportivo Fariones, Doris, Charly en James bedankt jullie support! 👍🏼😘

🇬🇧🇬🇧🇬🇧

Wow… what a day! I don’t know where to start telling, maybe because I’m just too tired. I was surprised of how fresh I felt this morning after three rather intensive days, after which I also just worked. Today was going to be a tough day and I can’t deny that… 😅

Somewhat easier than the previous races, the 81km started. My plan for today: hold back till halfway, where a fairly steep climb began to the point where we finished yesterday with the time trial, only from another side. For the Lanzarote experts among us: Tabayesco but off-road. I can dreaming the asphalt road, now I didn’t know exactly what to expect. What I did know was that I could catch up on the elite ladies here. They had started 1.5 minutes earlier and together with number 10 of the classification I started the climb. Soon I had been lost of her, but as far as sight was concerned no other lady in front of me. A little later, about halfway two girls in a row and that gave me wings. The first one had a hard time, the second had still a good pace. I still had to go up to the top to build up some lead and I needed that as well.

Descend without taking risks. Imagine: steep, narrow, small stones, large stones, crosswind force hugh, stiff legs (and you can’t stay on your saddle), cramp in the hands… pfiewww… Luckily there were also some easy parts. 😅

20km before the end I suddenly got a dip, shit I should have taken an extra energygel. Quickly done and immediately felt that things were going better. In the meantime, elite lady joined me who let me push against the wind. I knew exactly what she planned: stay behind me until just before the finish and then use the sprint. Well I didn’t give a f*ck, I was 1.5 minutes ahead in terms of time, but she probably didn’t realize that 🤣. I continued to drive full speed and yes there she came, 100 meters before the finish.. I have wisely kept my mouth shut, she’ll have had a moment of euphoria until she saw the day results🖕🏽.

I’m proud of my 4 wins, the victory in the rankings and the 9th place between the elite! 💪🏼

I have had four fantastic days and it is that I’m nearly dead now, but otherwise I would say: unfortunately it’s over. It was a super cool event to experience. I’m amazed at my performance in this, for me, new competition discipline, but also because of the timing. If this is the perspective for the new season… I can’t have a better start, at least physically, but above all mentally! And this will certainly not be my last racing adventure on the mountain bike!

Mas Deportes Lanzarote, Torq fueled, Centro Deportivo Fariones, Doris, Charly andJames thank you support! 👍🏼😘