🇾🇪 Dit weekend stond het populaire Desafio-weekend op het programma. Desafio is de Spaanse vertaling voor Challenge. Het weekend vind jaarlijks plaats op het kleine maar o zo mooie eilandje La Graciosa plaats, ten noorden van Lanzarote. Een half uurtje op de ferrie en je bent er. Een eiland met 0,1% asfalt, vandaar een cross triatlon op de mountainbike. Na mijn avontuur tijdens de 4stage race hoor je mij daar niet over klagen! Op zaterdag vond de triatlon plaats: 1km zwemmen, 20km mountainbiken, 6km hardlopen. Gevolgd door een trailrun van 31km op zondag, welke ik helaas heb moeten laten schieten. Na de nodige rust na afloop van de Marathon in december, kampte ik tijdens het hardlopen met een voetblessure. Dankzij de dekundige behandelingen van Osteo43, loop ik sinds een week weer volledige pijnvrij, dus durfde ik de 6km van de triatlon wel te gokken, met de belofte dat ik zou stoppen als het weer opspeelde. Ik ben zo wijs geweest om mezelf af te melden voor de trailrun, Ironman Lanzarote staat voor de deur, dus niet te veel risico´s nemen, focus op het hogere doel!

Vroeg uit de veren voor de boot van 8:30 uur met nog tig triatleten en hun mountainbikes, mooi gezicht. Op Graciosa aangekomen even rustig een kop koffie en al meteen hing er een fantastische sfeer. Het leek wel de Ironman op Lanzarote, maar dan de mini versie. Vervolgens spullen klaarzetten in de wisselzone, wetsuit aan en richting de start. Rond 11:00 uur klonk het startsein en gingen we met 39 dames van start in het open water tussen La Graciosa en Lanzarote. Na een wat behouden start kwam ik wel lekker in mijn ritme en zat de ruime kilometer en na 18 minuten het water uit. Dat had wat harder gemogen, maar gezien de omstandigheden wel oké. Na een wat rommelige wissel (triatlonschoenen zijn toch wat makkelijker dan mtb-schoenen), sprong ik op mijn terreinferrari en trok het gas open. Geen idee als hoeveelste ik uit het water was gekomen (9e bleek achteraf), maar op mijn weg over de paden van Graciosa zou ik er wel achter komen. De benen waren goed, ik vloog en passeerde de ene na de andere triatleet, waaronder af en toe een dame. Ruim voor de helft passeerde ik Delioma Gonzalez,  onverslaanbaar in het water (en een hele goede loopster), zij moest één van de eersten zijn, maar ik miste Bella Bayliss, een kei op alle onderdelen. Ik ging er maar vanuit dat zij nog voor me zat en dat ik wellicht tweede lag, dus had ik mooi nog even tijd om misschien dichterbij haar te komen en uit te lopen op de rest.

Na 45 minuten kwam ik van de mountainbike af, daarmee had ik de snelste bikesplit van de dames en de 6e tussen de mannen. Ik lag inderdaad tweede en zag niemand direct voor of achter me. De run ging over een prachtig, zanderig en glooiend pad langs de kust met halverwege het keerpunt, ideaal om de concurrentie te polsen. Het was pittig, maar ik kon een goed tempo lopen. Niet ver bij het keerpunt vandaan kwamen Bella en ik elkaar tegen, ik schatte in dat het te ver was om dit in te halen en vanwege mijn voet wilde ik niets forceren. Pas 2 minuten nadat ik het keerpunt was gepasseerd kwam ik de derde dame tegen, ruim voldoende om de 6km pijnvrij uit te lopen en mijn tweede positie te behouden.

Blij met het resultaat, maar vooral heel blij met mijn voet, kwam ik na 1 uur en 32 minuten over de finish. De trailrun werd ineens heel verleidelijk, vooral vanwege de sfeer die er op het eiland hing. Maar nee, ik heb mijn troffee in ontvangst genomen en met een voldaan gevoel op de boot gestapt, terug naar Lanzarote. Het triatlonseizoen is los, de eerste race zit erop en ik kan niet wachten op de rest!

De foto´s showen wat gear van (nieuwe) sponsoren:

• een top zwembril van Zwemmen&Zo.
• de gave sportbril van Julbo, mede mogelijk gemaakt door De Kruif Sportzicht (ook sponsor van mijn daglenzen).
• het (Hawaii) trisuit van Zaes, welke ik nog steeds met veel trots draag. Zaes gaat verder onder de naam AGU.
• de Stevens mountainbike van Mas Deportes Lanzarote.
• de sportvoeding van Torq Fitness.
• de Hoka trailschoenen van Runnersworld Leiden én nieuwe schoenen zijn onderweg!

We gaan er een mooi seizoen van maken!

📷: James Mitchell Photography

🇬🇧 This weekend the popular Desafio weekend was on the program. Desafio is the Spanish translation for Challenge. The weekend takes every year place on the small but beautiful island of La Graciosa, north of Lanzarote. Half an hour on the ferry and you are there. An island with 0.1% asphalt, the reason it will be a cross triathlon on the mountain bike. After my adventure during the 4stage race you don´t hear me complaining about that! On Saturday, the triatlon took place: 1km swim, 20km bike, 6km run. Followed by a trail run of 31km on Sunday, which I unfortunately had to cancel. After the necessary rest after the Marathon in December, I got a foot injury. Thanks to the excellent treatments of Osteo43, I´ve been running completely free of pain since a week, so I dared to gamble the 6km of the triatlon, promising that I’d stop if it turned up again. I have been wise enough to sign myself off for the trail run, Ironman Lanzarote comes closer, so not too many risks, focus on the higher goal!

Early out for the boat from 8:30 am with still many triathletes and their mountain bikes, so nice to see. On Graciosa first a cup of coffee, and immediately there was a fantastic atmosphere. It looked like the Ironman on Lanzarote, but then the mini version. Then prepare stuff in the transition zone, wetsuit on and towards the start. Around 11:00 o’clock the shot sounded and we started with 39 ladies in the open water between La Graciosa and Lanzarote. After a somewhat conserved start I came into my rhythm and came after 18 minutes out of the water. That must have been a bit faster, but for the circumstances okay. After a messy change (triathlon shoes are easier than mtb shoes), I jumped on my field ferrari and pulled the gas open. I had no idea in which position I had come out of the water (9th appeared afterwards), but on my way on the paths of Graciosa I would find out. The legs were good, I flew and passed one after the other triathlete. Before halfway I passed Delioma Gonzalez, unbeatable in the water (and a very good runner), she had to be one of the first, but I missed Bella Bayliss, a crack on all parts. I assumed that she was still in front of me and that I might have been second, so I had some time to maybe get closer to her and walk out on the rest.

After 45 minutes I got off the mountain bike, with that I had the fastest bike split of the ladies and the 6th between the men. I was second and didn’t see anyone directly in front of or behind me. The run was a beautiful, sandy and sloping path along the coast, with halfway the turning point, ideal to check the competitors. It was tough, but I could run a good pace. Not far from the turning point Bella and I passed each other, I estimated that it was too far to overtake and because of my foot I didn’t want to force anything. Only 2 minutes after I had passed the turning point I came across the third lady, more than enough to run the 6km pain free and keep my second position.

Happy with the result, but especially very happy with my foot, I crossed the finish line after 1 hour and 32 minutes. The trail run was suddenly very tempting, especially because of the atmosphere that was on the island. But no, I received my trophy and stepped on the boat with satisfaction, back to Lanzarote. The triathlon season is on, the first race is done and I can not wait for the rest!

The photos show some gear from (new) sponsors:

• a top swimming goggles from Swimming & Zo.
• the gift of sports glasses from Julbo, made possible by De Kruif Sportzicht (also sponsor of my daily lenses).
• the (Hawaii) trisuit from Zaes, which I still wear with pride. Zaes continues under the name AGU.
• the Stevens mountain bike from Mas Deportes Lanzarote.
• the sports nutrition of Torq Fitness.
• the Hoka trail shoes from Runnersworld Leiden and new shoes are on the way!

We are going to make it a beautiful season!

📷: James Mitchell Photography